Reisverslagen van Suzanne en Maarten, deel 1 (Bosnië, en via Kroatië en Albanië op weg naar Griekenland)

Klik op de knop 'route' hierboven om de kaart met onze route te krijgen.
Dit is deel 1 van ons reisverslag (25 februari 2006 t/m 14 maart 2006): we zijn in Bosnië geweest, en vervolgens via een aantal landen naar Griekenland (klik hier voor Griekenland) gereden.
Hier staat deel 2 van ons reisverslag (Griekenland 14 maart t/m 22 april 2006)
Hier staat deel 3 van ons reisverslag (Kreta en daarna via Griekenland naar Italië, vanaf 22 april 2006)

Tussen Bosnië en Griekenland

Klik op dit plaatje om onze route te bekijken

Bosnië

Door Albanië, op weg naar Griekenland (13 maart 2006)

Op 12 maart vertrokken we vanuit Dubrovnik. Op weg via Kroatië, Servië, Albanië en Macedonië naar Griekenland. Hieronder foto's van onze indrukwekkende tocht door Albanië.


De grote internationale weg door Servië, onderweg naar Albanië.
De grens naar Albanië duurde een uur.
De eerste 35 km van de grote internationale weg door Albanië: stapvoets slalom om de gaten.

schapen
paarden
paard en wagen.
Wegwijzers zijn zeldzaam in Albanië, maar de weg vragen bleek een genoegen. De mensen waren onveranderlijk erg vriendelijk en behulpzaam.

Na de eerste grote stad werd de weg een tijdje enorm goed. Maar hij was wel verraderlijk: af en toe zaten er toch ineens enorme gaten in.
Tirane, de hoofdstad
Communistisch gebouw op het centrale plein in Tirane
Saaie flatgebouwen in Tirane zijn opgeleukt met vrolijke kleurtjes: geel, blauw, oranje, paars, in speelse patronen!

Contrast met de armoede die je veel ziet: twee snelle jongens in een snelle auto.
Plein in Tirane. Toen we de weg niet konden vinden ging een taxi voor ons uitrijden om ons de weg richting Macedonië te wijzen. Gratis.
Maarten probeerde appels te kopen, maar de dames kenden onze euromunten niet. Later, na de lunch hadden we een paar Albaanse munten wisselgeld gekregen: goed voor drie appels.

Onze lunchplek was fantastisch: in een T-shirt op een zonnig terrasje met een speeltuin: heerlijk!
Lekker bewegen in de speeltuin. Zelfs een bal lag klaar!
Fantastisch uitzicht op de weg tussen Tirane en Bitola; een eindeloos lange weg over een kam, aan twee kanten heel ver en prachtig uitzicht!

Dubrovnik (11 - 12 maar 2006)

Dubrovnik Steentjes gooien is altijd leuk. Of dat nou in de rivier van Mostar of in de zee van Dubrovnik is. En golven die wild opspatten zijn spannend! Geweldig mooie stad, Dubrovnik! De periode tussen de buien wordt langer. Voor het eerst de website ge-upload in een internetcafé! De bijzonder vriendelijke, oudere eigenaar van het internetcafeetje hielp met de instellingen en het lukte in één keer!

In Dubrovnik
stoere golven in Dubronik
visjes kijken

Overnachten bij Dubrovnik tussen de appelbloesem...
op een plek waar je lekker kunt voetballen. 		 

We hebben een wandeling gemaakt over de stadsmuur, helemaal rondom Dubrovnik.
Trappetjes in de stadsmuur
Prachtig uitzicht vanaf de stadsmuur

Sinaasappel-, manderijn- en citroenbomen staan overal in kleine tuintjes
Uitzicht vanaf de stadsmuur
sinaasappelboom, palmboom, (als je goed kijkt) een koepelkerkje en Ida

Mostar (10 - 11 maart)

Mostar heeft een prachtig oud centrum. Omdat het blééf regenen hebben we besloten er te overnachten in de hoop dat de regen zou stoppen. We werden wakker en rikketikketik, we hoorden de regen alweer op het dak van de camper. Dan maar eerst schoolwerk doen in de camper, misschien werd het droog. En jawel! Tussen de buien door scheen af en toe de zon en we konden Mostar in.


De beroemde brug van Mostar bij nacht (en regen, regen, regen)
De volgende morgen, tussen de buien door.
op de beroemde brug

War Child (Educon) in Mostar (10 maart 2006)


Mara van Educon Mostar. 		War Child werkt vaak met lokale organisaties. Zo ook in Bosnië: in Mostar zit de organisatie Educon. Eigenlijk hadden we gehoopt een activiteit bij te kunnen wonen, maar dat bleek niet te organiseren. We hebben daarom de directeur van Educon opgezocht: Mara.

We kregen Bosnische koffie en hij vertelde: "Educon geeft vooral muziek- en andere creatieve lessen op scholen. Zowel op lagere scholen als middelbare scholen. De oorlog in Bosnië is al tien jaar afgelopen. Daardoor zitten op lagere scholen inmiddels geen kinderen meer die rechtstreeks oorlogslachtoffer zijn. Op middelbare scholen zie je het nog wel. Educon heeft jaren direct werk verricht voor getraumatiseerde kinderen maar is nu bezig zijn missie iets te verleggen: er wordt meer gewerkt aan vrede en tolerantie: vooral het leren leven met de andere etnische groepen krijgt aandacht.


Ida overhandigt de 'check' van 1000 euro.

 Educon is een multi-etnische organisatie. We maken muziek met de kinderen en hanteren daarbij een multi-etnische aanpak. We werken onder andere op een gymnasium in Mostar waar alledrie de etnische groepen zijn vertegenwoordigd: dat is de eerste school in Bosnië waar dat weer zo is.

We krijgen veel steun van de regering en van de meeste schooldirecteuren. Hoewel niet altijd: een directrice van een stichting van Kroatische scholen eiste dat we Kroatisch spreken tijdens de lessen. Terwijl Bosnisch, Servisch en Kroatisch praktisch dezelfde talen zijn. En iedereen elkaar goed verstaat. Wij zijn een multi-etnische organisatie en kunnen en willen daarom niet aan deze nationalistische eis voldoen".

Educon werkt ook op een blindenschool en op een instituut voor verstandelijk gehandicapte kinderen en organiseert ook andere dingen: bijvoorbeeld straatfestivals en kinderkampen. Mara heeft ons hier foto's van laten zien.

Ida heeft een mooie 1000 euro check getekend en die heeft ze officieel overhandigd. Wij zullen dit geld overmaken naar War Child in Nederland die vervolgens het geld aan Educon zal overmaken. Ze vragen van Educon dat die duidelijk aangeeft waarvoor ze het geld zullen gebruiken, en zo houden ze controle. Dank, iedereen, die heeft bijgedragen aan deze donatie!

Naar de film in Sarajevo: Grbavica

De hoofdrolspeelsters in Grbavica.

 We zijn samen met Maha naar de film 'Grbavica' geweest. "Grbavica" is de debuutfilm van de Bosnische cineaste Jasmila Zbanic, en heeft in februari 2006 de Gouden Beer gewonnen, de hoofdprijs van het Festival van Berlijn. De film gaat over de moeilijke relatie tussen een vrouw die tijdens de burgeroorlog werd verkracht, en de tienerdochter die ze daaraan overhield.

Jasmila Zbanic wil met haar film "een stem geven aan de vrouwen die tijdens de burgeroorlog het slachtoffer werden van de massale verkrachtingen". Ze zei in interviews dat verkrachting een oorlogsstrategie was om vrouwen te vernederen. De slachtoffers werden in concentratiekampen gehouden tot een abortus niet meer mogelijk was.

Het was heel heel indrukwekkend om deze film in Sarajevo te zien, te midden van mensen die de oorlog in Bosnië zelf hebben meegemaakt. Grbavica is een wijk, 5 minuten lopen van het huidige huis van Maha en Willem.

 7 - 9 maart: ons dagelijks leven in Sarajevo


Uurtje nodig om weg te komen om te gaan skiën: eerst sneeuwruimen van het dak, en daarna half uurtje manoeuvreren om de tuin uit te komen (sneeuwkettingen en blokken onder de wielen nodig om grip te krijgen).
De schoolvakantie is om, dus dat betekent: schoolwerk maken. Na vier dagen hebben we inzicht in wat welk kind in welke week moet doen.
Omdat we een schrijfschriftje teveel bij ons blijken te hebben, doet Maarten mee aan de schrijfles. Een beetje handschriftverbetering ligt misschien binnen de mogelijkheden. Juf Ida corrigeert hem meedogenloos.
Wat vindt Amir het leukste aan naar school gaan? In de schoolbus voetbalplaatjes ruilen met zijn vriendjes. Onze jongens en Amir delen hun liefde voor voetbalplaatjes. De Plusmarktalbums van onze jongens bevat de Nederlandse eredivisie. Die van Amir de clubs die de Europacup hebben gewonnen. Gerrit is zo begaan met Amir's voetbalplaatjesliefde dat hij van zijn zakgeld 8 nieuwe zakjes met voetbalplaatjes voor Amir koopt.
Tante Maha 'tovert' poedersuiker voor op Ida's pannekoek.

8 maart: de dierentuin van Sarajevo


Sarajevo heeft een heel klein, maar uiterst prettige dierentuin. Het is er mooi, rustig en plezierig.
Toen Suzanne en Ida hier vier jaar geleden waren, hadden ze een beer en een paar geiten. Nu waren er kangoeroes en verschillende soorten herten bijgekomen.
De superzielige, maar mooie beer van Sarajevo (als je heel goed kijkt althans; achter al die tralies). Hij heeft een veel te kleine kooi. Volgens betrouwbare bron (Suzanne's broer Willem) bestaan er plannen om de beer na de winter een groter verblijf te geven.

De dierentuin heeft een leuke speeltuin.

Wandeling over de Novo Pazarski in Sarajevo

De Novo Pazarski loopt langs de zuidelijke helling van het dal waar Sarajevo in ligt, Veel mooie vergezichten over de besneeuwde stad en helaas ook nog veel ruines van huizen. Deels van Serviërs die nu in de Republica Srpska wonen. Sommige mensen hebben hun huis provisorisch opgeknapt, maar gelukkig zijn veel huizen ook weer mooi opgeknapt, vooral de laatste paar jaar is er veel gebeurd.

5 - 6 maart: iglo in Sarajevo

Op 5 maart lag er geen sneeuw meer in Sarajevo, op 6 maart ging het weer sneeuwen! Hier staat onze camper in de tuin, voor het huis van Willem en Maha.

Iglo bouwen

Roel en Ida in de mini-iglo in aanbouw. Hier staan meer foto's van de iglo en vertelt Ida over de iglobouw.

zaterdag 4 maart: zwemmen

We hebben vandaag gezwommen in een nieuw, super-de-luxe zwemparadijs. Met vijf kinderen.

3-5 maart: skiles

Voor het eerst op de ski's!

 De eerste les! 's Morgens werden we door de ski-juf Emina thuis opgehaald, en ze wees ons de weg naar Igman Polje, speciaal geschikt voor beginners.
De camper met op de achtergrond onze kinderen.
Skiën is hartstikke moeilijk. Dat bleek wel. Ida kan het best, vindt ze zelf, als ze maar niet in die moeilijke sneeuwploeg hoeft! De juf vond het nog niet verantwoord dat de kinderen met de lift gingen. Dus dat werd veel de helling op klimmen.

Eenmaal gevallen kan Roel meestal absoluut niet alleen overeind komen. Hier schrijft Roel over hoe het met zijn skiën verder ging.		 Het was superrustig op de helling! We waren nèt niet de enige. In de loop van de middag werd het ietsje drukker, maar het bleef heerlijk rustig.
Toen de kinderen aan het einde van de middag doodmoe in de camper aan het spelen waren, kregen wij nog even zelf les!

donderdag 2 maart 2006: de binnenstad van Sarajevo

Bascarsija

 We hebben skibroeken gekocht en door de oude binnenstad (Bascarsija) geslenterd. Een deel van Sarajevo dat door de Serven is gespaard tijdens de oorlog. Smalle straatjes met charmante kleine huisjes, waarin allemaal toeristische winkeltjes zitten, met prachtig bewerkte zilveren of koperen kunstwerken en mooi bewerkte schaakspellen en zo. Ida wilde eigenlijk een gouden dolk kopen, dat vond ze leuk passen bij het boek 'de Gouden Dolk' van Thea Beckman dat we aan het voorlezen zijn.

We hebben burek gegeten: een Bosnisch gerecht van bladerdeeg met vulling. Maha vertelde achteraf dat we dat gedaan hebben bij het beste burek-restaurantje: Bozna.

woensdag 1 maart 2006: Sarajevo, op bezoek bij Maha, Zena en Amir.


Ida en Zena		 We zouden wel even zelfstandig naar het huis van mijn broer Willem en schoonzus Maha rijden. We hebben dus veel van Sarajevo gezien. Hele steile weggetjes en aardige mensen die ons weer weghielpen op het moment dat we hopeloos vast zaten met onze camper. Opmerkelijk om door zo'n dichtbebouwd steil wijkje te lopen en ineens vlak naast je een koe te horen loeien. Die stond in een schuurtje naast de weg. Uiteindelijk heeft Maha ons gered door ons op te halen en voor ons uit te rijden. Willem is er niet: hij is in Engeland.

Het rijden door de diverse landen was spectaculair en leuk. Bergen, veel sneeuw, ravijnen, gave kust. We hebben twee keer mensen een lift kunnen geven en dat is altijd leuk. Jammer dat we geen Bosnisch spreken.


Roel en Amir

zondag 26 februari 2006: onderweg naar Sarajevo

Het inpakken ging voorspoedig maar was een boel werk. Meer dan 100 dozen hebben we in een opslag gezet. Vrijdagmiddag heeft onze vriendin Nathalie onze kinderen bij de diverse vriendjes opgehaald en meegenomen naar haar huis. Daar aten ze patat en gingen ze naar bed terwijl wij de laatste hand legden aan ons huis. Toen wij na tienen bij Nathalie kwamen had zij een fantastische warme maaltijd klaar waarna we doodmoe in bed zijn gerold. Ideaal.

Hoe bestaat het dat wij in staat blijken te zijn om een heel huis leeg te halen en dan nóg spullen vergeten mee te nemen. Het was dus heel handig dat Nathalie niet ver van ons huis woont zodat we mijn bril en onze tandenborstels nog even konden ophalen.

leeg huis...
      Gisteren, zaterdag, zijn we uiterst relaxed vertrokken: naar de familie van Maarten in Nijmegen. Daar hebben we overnacht. En vanmorgen zijn we echt vertrokken. Deze eerste echte rijdag ging heel goed. Ida heeft maar één korte huilbui gehad en de kinderen hebben niet geruzied. Lang leve de luisterboek-cd's! We hebben de hele dag geluisterd naar Willem Nijholt, die Tonke Dragt's boek 'Brief voor de koning' voorleest. We kunnen hier nog dágen mee vooruit! En nu staan we voorbij Nürnberg in de sneeuw.
Roel geeft hier zijn mening en Ida geeft hier haar mening over onze eerste reisdag. Ida vond het luisteren naar de cd wel leuk, maar ze vindt dat niet iedereen alles van onze wereldreis hoeft te weten. Dus dat mag niet op haar site.

Voorbereiding op onze reis: de zomervakantie van 2005 in Noorwegen.

Hier staat een korte impressie van onze met-de-camper-oefenen-zomervakantie in Noorwegen (2005): veel gereden, veel moois gezien: fjorden, hoge bergen, hoogvlakte, kust en Oslo.

Sneeuwballen gooien op de hoogvlakte (Hardanger Vida) Suzanne en Ida Vliegeren in de vliegende storm.
Mooie kampeerplekjes (hier bij Eidfjord)   Bij de camper
Gave landschappen Zwemmen in een meer waar een gletsjer in smelt in het Olden-dal. Op weg naar de gletsjer Briksdalsbreen in Noorwegen

Deze pagina is Hit Counter keer bekeken